Derin bir nefes alıp buraya doğru bırakıyorum. Tüm sıkıntılarımla, tüm kaygılarım ve korkularımla... Hayatımda bir şeyleri yanlış mı yaptım, yanlış tercihler mi yaptım, yoksa karakterimden mi kaynaklı bir şey bilmiyorum ama her anın sorgusunu sualini yapmaktan kendi kendimi tükettim. Belki yaşadığım bu zorluklar sayesinde ileride çok güçlü bir insan olucam. Ama şuanki yük ağır geliyor. Omuzlarımdan biri inatla bastırıyormuş gibi. Ben yukarı çıkmak için debeleniyorum. Belki boşuna değil bu çırpınışlarım. Bilemiyorum, kendime zaman tanımıyorum. Bunu yapsam, akışına bıraksam mutluluğa kucak açar mıyım? İçimdeki bu bunalım hissinin ölmesini istiyorum. Lütfen Allahım!